“Sprookjes en mythen zijn voor mij een grote bron van inspiratie. Ze dragen beelden in zich die tegelijk rijk aan betekenis en mysterieus zijn. De relatie tussen mens en dier — en in bredere zin met de natuur — heeft me altijd geboeid. Maar wat me ook fascineert in sprookjes en mythen is hun onuitputtelijke suggestieve kracht. Ze onttrekken zich per definitie aan de voorstelling en activeren het voorstellingsvermogen van werk tot werk.

Mijn techniek is geïnspireerd op de grafiek. Ik werk met een overdrachtsproces, een beetje zoals bij monotype. Maar om dit mogelijk te maken op opgespannen doek, heb ik door de jaren heen een heel persoonlijke techniek ontwikkeld. Ik schilder eerst op een soepel plastic oppervlak, dat ik vervolgens op het doek aanbreng en weer verwijder, waardoor een soort negatief afdruk ontstaat. Ik herhaal dit proces in meerdere lagen die elkaar overlappen. Deze overlapping laat me toe een vibrerend weefsel van toetsen en kleuren te creëren. De schildering krijgt zo haar eigen leven. De overgang van het ene naar het andere oppervlak benadrukt het spoor van het gereedschap en roept eigen aanwezigheden en afwezigheden op.

Naast de plastische rijkdom hou ik van het toevallige element dat deze techniek met zich meebrengt, en van de afstand die het beeldomkeringseffect teweegbrengt. Elke overdracht toont mijn oorspronkelijke visie op een verschoven manier. Het proces creëert een afstand tussen het doek en mijn blik, waardoor ik het beeld opnieuw kan benaderen. De spiegel, die ik vaak gebruik, helpt me om dit spel van voortdurende omkeringen voort te zetten.”