Vrije Figuren
Een reis naar een parallelle, abstracte en sensuele wereld, bevolkt door unieke vormen.
De vorm is de diepte die naar de oppervlakte stijgt,” schreef Victor Hugo. In de schilderijen van Bénédicte François is de diepte—rijk aan duizend beloften—een meesterlijk palimpsest van pigmenten waaruit een abstractie vol fantasie, betoverende helderheid en bevrijding van elke esthetische dwangbuis naar voren komt. Gedreven door de buitengewone creativiteit van de kunstenares, neemt deze eindeloos vernieuwde abstractie de ruimte in beslag, vermenigvuldigt zich in vluchtige golven, lumineuze vlakken en intense kleuren.
Het water dat verdampt van het oppervlak van een meer, ontsnapt aan de zwaartekracht en verandert in dampkringen waarin het licht vluchtige reflecties iriseert, lijkt een gelijkaardige aantrekkingskracht tot de ruimte te voelen. De schilderkunst van Bénédicte François drukt een krachtige hunkering naar vrijheid uit, een onbedwingbaar verlangen naar elders. Wat verschijnt, neemt ons mee naar grote hoogten, waar het zicht helder is en waar zowel het teken als de lijn betovering uitstraalt.
Op het oppervlak van het doek ontvouwt zich een schrift dat langzaam in kaart moet worden gebracht. Eindeloze krommingen vormen een alfabet van gedurfde meanders, onbekende vormen creëren figuren die resoneren met onverwachte echo’s. Andere vormen, omcirkeld met zwart en gevuld met stralende kleuren, komen naar voren als glanzende vruchten van mysterie.
Deze krachtige kleurrijke proclamatie staat los van alles wat al bekend is voor het oog. Hier is schilderkunst een diep persoonlijke en originele uitdrukking van een atypische innerlijke wereld. Men kan er sterke invloeden in herkennen (bijvoorbeeld van Raoul Ubac), maar het baant zijn eigen weg, weg van de gebaande paden. Het komt niet vaak voor dat abstracte kunst zich zo duidelijk losmaakt van de conventies van het genre.
Bij het aanschouwen van de gevoelige werken van Bénédicte François moet men leren het verstand los te laten. Laat los. Dompel jezelf onder in het schilderij en geef je over aan het gevoel—zonder vooroordelen, met de onschuld van een kind. Dan zal men een soort gelukzaligheid ervaren, die voortkomt uit de trillingen van het materiaal, de intensiteit van de kleuren en de vruchtbaarheid van de vormen. Hier is schilderkunst een vertrekpunt naar het onbekende. Het is altijd mogelijk om in te schepen, en de reis brengt geen enkel risico met zich mee.
Ludovic Duhamel – Hoofdredacteur, Miroir de l’Art
To provide the best experiences, we use technologies such as cookies to store and/or access device information. Consent to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not giving or withdrawing consent may have a negative effect on certain features and functions.