Andrej Mitevski vindt zijn inspiratie in de verre gebieden van de Oudheid. Uit deze krachtige erfenis creëert hij sculpturen vol gratie en elegantie. Een ode aan de vrouwelijkheid.
De Oudheid is een El Dorado voor kunstliefhebbers zoals wij. De meesterwerken die de eeuwen ons hebben nagelaten, hebben een ongelooflijke aantrekkingskracht en maken een blijvende indruk op onze geest. Deze werken, zoals de Gevleugelde Overwinning van Samothrace, de Hermes van Praxiteles, de Venus van Milo en de Discobolus van Myron, zijn slechts enkele voorbeelden. Met zijn nieuwe serie, getiteld “Torsos”, nodigt Andrej Mitevski ons uit voor een emotionele confrontatie met de vormen die zijn geërfd uit dit glorieuze verleden—een soort terugkeer naar de bronnen.
“Ik wandel in de meest verre Oudheid. Ik wil het verleden verbinden met het heden, oproepen, beoordelen en aanvullen,” zei Auguste Rodin. In een vergelijkbare benadering wortelt Andrej Mitevski zijn sculpturen in oude gebieden en laat hij zich door hen inspireren. De silhouetten die uit de steenblokken tevoorschijn komen, die hij met grote precisie bewerkt, zijn op vele manieren herkenbaar. Laten we eerlijk zijn: ze lijken voort te komen uit een tijd waarin de wereld nog in zijn kinderschoenen stond, en waarin de kunstenaars van die tijd hun meesterschap op een ongeëvenaarde manier uitdrukten.
Andrej Mitevski heeft de werken van de grote ouden zo diepgaand opgenomen dat hij hun geest weer tot leven heeft gebracht. Zijn sculpturen zijn een eerbetoon. Ze nauwkeurig observeren is als een reis terug in de tijd, waarbij de eeuwen verdwijnen en je het vreemde gevoel krijgt dichter bij de Kunstgeschiedenis te staan dan ooit tevoren. Zijn vrouwelijke torso’s, die bewust verstoken zijn van ledematen zoals vaak gezien wordt bij overblijfselen van oude Griekse beelden, stralen een verontrustende poëzie uit.
Laten we echter geen vergissing maken. Hoewel het werk van Andrej Mitevski inderdaad een subtiele interpretatie is van de kunst van het verleden (een soort hermeneutiek toegepast op beeldhouwkunst), geeft het de steen een beweging vol gratie en lichtheid die put uit het heden, met een abstracte, radicale en uiterst verfijnde inspiratie. Zijn vrouwelijke torso’s, met hun effectieve stilering, brengen met eenvoud de schoonheid van het slanke vrouwelijke lichaam terug. Ik zie hierin een magnifiek eerbetoon en een duidelijke esthetische durf tegenover het verstrijken van de tijd, die, beheerst door de kunstenaar, eerder verfraait dan beschadigt. De sculpturen van Andrej Mitevski worden bezield door een innerlijke kracht en een subtiele beweging die hen uniek en levendig maken.
Net als zijn verre voorgangers plaatst de beeldhouwer het lichaam (voornamelijk van vrouwen) centraal in het spel. Zijn “Torsos” zijn bruggen die over de eeuwen heen worden gelegd, uitnodigingen om te dwalen tussen mythe en realiteit.
Ludovic Duhamel – Hoofdredacteur, Miroir de l’Art
