Geboren in 1958 in Lyon
Woont en werkt in de Alpes-Maritimes
“De aanhoudende praktijk van graffiti, meestal gekerfd in de pleisterlaag van een muur of de bast van een boom, blijft me verbazen, net zoals de tijdloze schoonheid van het Vlaamse portret en zijn oceaan van gezichten me blijft betoveren. Met een suggestie van ironie is het de moeite waard om op te merken dat wat hen verenigt, voortkomt uit hetzelfde domein: een enorme verzameling anonieme levens, elk met een gelijke fascinatie voor hun eigen uniciteit. Beiden geboren uit een bijna mechanisch, gecodificeerd en eindeloos herhaald systeem, overstijgt hun ongelooflijke aanwezigheid toch de tijd. Echter, terwijl de een zijn populaire aspect opeist en de ander zijn aristocratische afkomst, delen ze een gemeenschappelijke herinneringsfunctie, die als identieke referenties fungeert.
Door openlijk het idee van kunstgeschiedenis in mijn artistieke productie te integreren, is het gebruik van vernis onmisbaar geworden. Vernis brengt helderheid en hardheid in het schilderij. Het is eigenlijk de beroemde “glans” waar Van Eyck over sprak—die glans die doet denken aan glas, glas-in-lood, of een huid die bedoeld is om een fragiele, organische wereld te beschermen.
Schilderen is een hermetische kamer waarin een opeenvolging van unieke interventies, tegenstrijdige keuzes en gelukkige aarzeling plaatsvinden.
In de duizelingwekkende wereld waarin alles wankelt en waarin geen betrouwbaar model meer bestaat, zal het beeld dan nog steeds zijn vermogen om te verblinden tegenoverstellen, zijn kracht om te zijn, zodat het eindelijk kan bestaan zoals het bedoeld is?
Dit is de kern van mijn werk. De grotkunst, deze zogenaamde kunst van de holen, blijft voor mij de krachtigste ontmoeting. Misschien vanwege de stilte die het omringt—een stilte die elke uitleg onmogelijk maakt.
Zien, kijken, observeren, bewonderen.”
